Spekkoek is een laagjescake afkomstig uit Nederlands-Indië. De koek zou gebaseerd kunnen zijn op de Duitse laagjescake 'Baumkuchen'. Het koppel Ap en Njonja Halen, niet vies van een beetje vorsen en speuren, was onlangs in Berlijn en nam deze baumkuchen mee om te proeven en te vergelijken. In spekkoek en in baumkuchen zitten bloem, boter, suiker en ei. Ook voor het maken van baumkuchen sta je langer in de keuken dan je lief is. Bij beide cakes ervaar je hetzelfde mondgevoel. Deze cake wordt aan het spit gemaakt/gedraaid, vandaar die ronde vorm en het gat in het midden. De prijs ligt dan ook een stuk hoger dan die van een gemiddelde hotelcake. Zoals een echt goeie spekkoek ook meer kost dan wat je ...afijn, hoeven we hier niet over te hebben. En eigenlijk, eigenlijk hoeven we het ook niet meer over die baumkuchen te hebben want waarschijnlijk is 'onze' spekkoek gebaseerd op de laagjescake 'Bebinca', afkomstig uit de voormalige Portugese koloniën in Azië. Maar daarover later meer!

Gisteravond hadden we 2 teams van 55plussers met aan de ene kant team 'Rotterdam' en de andere kant team 'Den Haag'. Dacht Ap te hebben opgevangen want zelf zou hij de teams 'Geesje' en 'Reny' hebben genoemd. De naam van deze quiz was 'In de hoofdrol' met Ap zelf in de hoofdrol. Had ook 'Licht uit, spot aan' kunnen heten, naar een onderdeel van dat ander programma van Mies Bouwman. De kandidaten hier op de foto (1 wilde er niet op) moesten vragen als 'hoe lang bestaat Ap Halen' en 'Welk gerecht heeft Ap van zijn vader geleerd' beantwoorden en beide partijen hielden elkaar in evenwicht waardoor er een afsluitende, allesbeslissende vraag moest komen. "Hoe oud zijn Ap en Njonja Halen samen?" De uiteindelijke winnaar kwam met zijn '95 jaar' het dichtst in de buurt van hun totale leeftijd en mocht de grote MIXTIE uit handen van de hoofdpersoon zelf in ontvangst nemen. Maar hij had 'm al en ruilde 'm maar al te graag in tegen de Njonja Halen producten BIR PLETOK en WINGKO. Gefeliciteerd en terecht APplaus voor Hugo Mutter!

Njonja is meer van de spekkoek, Ap heeft liever kue lapis...

Gisteren 'Prijs je rijk' bij Ap Halen. Dit keer niet de laatste klanten die het spel mochten spelen maar de 2 eerste! Kandidate links benaderde de door Ap gevraagde bedragen behorend bij o.a. de door Ap betaalde prijzen voor 'een blok tempeh', '100 gram laos' en de huur van zijn toko het best en moest als winnares nog 1 vraag beantwoorden: "Kies je voor een net met nepgeld of een zak vol echt geld?" De keuze was niet snel gemaakt, want een instinker ligt in dit soort programma's al gauw op de loer. Maar ze maakte de juiste keuze en ging er met een zak vol stuivers ("Ik spaar kleingeld en breng het eens in de zoveel tijd naar de bank.") vandoor. Ap opgelucht dat ze voor haar bakje eten gewoon pinde en niet met die stuivers af ging rekenen! Met het netje nepgeld kon Ap alsnog een laatste klant (zie inzet) verblijden: hij bleek een kei in goede antwoorden op een paar oude Apquizvragen.

Vliegt de tijd? Mijn filmpje over een vrouw die stiekem lijkt te willen blijven genieten van de moord op John Lennon (8 december 1980) zal nu ongeveer even oud zijn als die gebeurtenis tot aan het maken van dit filmpje. SnAppie?

"Hoeveel verschillende supersapjes verkoopt AP?" "Hoeveel vitrines staan er in de zaak?" Hoeveel verschillende soorten alcoholvrij bier verkopen we?" En MIJ AAN BLIJVEN KIJKEN!!! "Wat stelt het kunstwerk, boven de wandkast, eigenlijk voor?" Quizmaster AP moest streng zijn deze keer want deze kandidaten, in de volksmond beter bekend onder de naam 'Blijdorp', zouden vast de antwoorden op de 'Ik zie ik zie wat jij niet ziet'-vragen weten. HIJ ging er met de prijs vandoor: een gratis maaltijd, de grote versie. Omdat hij die al aan tafel had genuttigd poseert hij met een dummy. En nu geen grappen als "En wat heeft hij dan in zijn hand?" want ZIJ is heel erg slim en lief en aardig enzo.

Het was dinsdag, pakjesavond, 2 minuten voor 8. Opa Bisschop, zoals hij zelf beweerde de enige bisschop woonachtig in de Biblebelt, en met zijn 95 jaar waarschijnlijk nu al de oudste winnaar van alle decemberquizzen bij Ap, was nog maar net aan de zoveelste bijzondere Indische herinnering begonnen toen de deur open zwaaide. De rest van de tafel hoorde de herinnering van dhr. Bisschop maar Ap hoorde de "Phew!" van deze late binnenkomer. Het bleek de "phew!" van "Phew! Eindelijk, na anderhalf jaar is het me eindelijk gelukt hier binnen te komen. Eindelijk is ie een keer open en eindelijk ben ik een keer op tijd en VOOR 8 uur binnen. Phew! Heel erg jammer dat ik hier 4 november m'n verjaardag wilde vieren met m'n gezin maar dat ik niet wist dat hij zelfs op zaterdag dicht is! En wat zal mijn neef, die er alle andere keren bij was, balen dat het mij nu wel is gelukt En Ap dacht: Phew! Wat was het druk. Maar ben ik even blij dat ik nog een portie over heb...

Vandaag speelden we de quiz met Esther (links) en haar opa Harry (rechts). Eh.. 'ZO VADER ZO DOCHTER'???? Kijk, dat zit zo. De vragen gingen OVER Rick, de vader van Esther oftewel de zoon van Harry. Waar geboren (Bandung), wanneer eindexamen gedaan (1967), waar gewoond, op welke leeftijd gestopt met werken etc. ... Makkelijk was het niet maar aan het eind moest Esther zich gewonnen geven en ging opa er met dat prachtige 'Atjeh' van Anton Stolwijk vandoor! Een verdiende prijs voor een, schrik niet, 95-jarige!

Even terugkomend op/met een zielig verhaaltje uit MIXTIE. Met goede afloop, dat dan weer wel. Het gaat over mij op de lagere school. Ik werd weleens uitgescholden voor poepchinees of zelfs neger maar was heel goed in staat terug te schelden of iedereen terug te pakken met m'n vuisten of m'n rapporten met tienen voor taal, rekenen en tekenen. "Hoe kan het dat jij zo goed kunt rekenen?" "Waarom kan jij zo goed tekenen?". Hadden ze allemaal niet verwacht van een kind van ouders, die volgens HUN ouders nog maar een paar jaar geleden in boomhutten hadden geleefd. Het eind van het verhaal is dat ik nog nooit bij mijn beste vriendje thuis was geweest en hij wel heel vaak bij ons. De reden: zijn moeder (en vader?) wilden mij niet over de vloer omdat ik bruin was. Altijd mijn stinkende best gedaan, altijd met 2 woorden spreken, geen strafblad, inbraak, verkrachting of dubbele moord ofzo, nee, ik had een kleurtje. Met die vriendschap was het snel gedaan, ook al kon dat vriendje er natuurlijk niks aan doen. De goede afloop? Ik heb er geen last van. En kan er zelfs een grap van maken, mijn hoofd bewerken tot een zwarte kop met kroeshaar en uitpuilende ogen. Maar wat als iemand aanstoot neemt aan dat hoofd? Dat ik een reactie krijg dat ik die foto weg moet halen. Dan zou ik niet meteen zeggen: "Bemoei je met je eigen zaken, IK heb er geen last van!" want dat wil nog niet zeggen dat HIJ of ZIJ er geen last van heeft. Ook ga ik niet zeggen "Ga je druk maken over Syrië!" want misschien doen ze dat al: ik kan niet in hun agenda kijken. Wie weet zag die persoon er uit zoals ik of ongeveer zoals ik op de foto ja, hahaha, moet wel even lachen nu maar goed, het zij zo.. Dus misschien zag die persoon er ongeveer zo uit en werd hij wél dagelijks uitgescholden en niet alleen op de lagere school maar ook op de middelbare school en op zijn werk. Dan zou ik op z'n minst sorry zeggen. En ik zal de foto weghalen. Een kleine geste van begrip want dat boek laat ik echt niet uit de handel halen, dat is veel te leuk! Gisteren pas herinnerde ik me dat ik ook nooit op het feestje van dat vriendje ben geweest. Om reden dat ik niet blank was. Omdat ouders kinderfeestjes betalen en dus ook bepalen. Ik ga nu even terug naar m'n kindertijd, bel aan bij dat vriendje en die moeder maakt open: "F#CK YOU!!!" Want ik heb geleerd om met 2 woorden te spreken.

Dat ging maar nét goed, die 1e quiz! Dat kwam zo: buiten het verjaardagsfeestje van de 69-jaar geworden T. beneden in de Fabriek waar Ap de catering voor deed was het angstvallig rustig in de zaak. Tot een uur of 7... Ap en Njonja waren nog maar net begonnen met het vullen van de 23 gezellige rieten bordjes (met rijst, ikan bumbu Bali, botok, rendang, sambal goreng tomaat, atjar en krupuk) of de tent stond vol. VOL VOL VOL! Dus BIJNA was de quiz er bij ingeschoten ware het niet dat bij Ap om 'TWEE VOOR 8' de alarmbellen gingen rinkelen: DE QUIZ!!! De 2 laatste Aphalers die op dat moment aan de balie stonden wilden wel kandidaat zijn, er werden a la minute vragen bedacht en a la seconde een prijs(je). Bij vraag 1: 'WIE VAN DE 3' is geboren in 1977 wees kandidaat rechts inderdaad de juiste persoon van de Aphaalcrew aan, namelijk Fatima. Hij zat ook het dichtst bij het geboortejaar van Njonja Halen (vraag 2). Goh, wat kan die Njonja mooi blozen als hij haar 8, en de andere haar zelfs 11 jaar jonger schat... Dus bij de stand 2- 0 in het voordeel van de rechter kandidaat was alles nog mogelijk voordat het onderdeel 'VOOR EEN BRIEFKAART OP DE 1e RANG' van start ging. "Welke Nederlandse actrice staat op bladzijde 3 van de Filmkrant?". Nou, het leek meer op 'REN JE ROT' want beide heren snelden naar de ronde tafel, pakten de Filmkrant die daar lag vast en het is dat het een ijzersterk blad is, anders hadden ze 'm hartstikke uit elkaar getrokken! Het antwoord liet even op zich wachten (te donker? te kleine letters/te slechte ogen? teveel informatie?) maar ook nu was kandidaat rechts de eerste die op de bel drukte: "Sylvia Hoeks!". En dat wisten ze eigenlijk niet, Sylvia Hoeks met een hoofdrol in de nieuwe Blade Runner. Zo leer je nog eens wat, bij Ap. En de prijs? Hun oog was al op de uitgestalde wingko gevallen dus dat werd het. Maar de winnaar zou zijn prijs met de verliezer delen. De klanten van Ap: alleen maar winnaars :D

ALBERT ALERT!! 5 jaar en geen groot feest? Ap Halen is klein, daar passen maar 25 mensen in, 26 misschien. En in een andere ruimte ben je niet bij Ap, vindt ie niet leuk. Dus geen toeters, wel bellen! Want we gaan het anders aanpakken. Met meer dan 2 pakjesavonden in december. Misschien kom JIJ wel in een quiz terecht. Of in een disco. Wie weet win je een diner voor 2 of ga je in een vette auto naar huis! Grapje... je eigen auto, hahaha. Als klap op de misschien wel binnenkort verboden vuurpijl is Ap op speciaal verzoek in december de ZATERDAGEN OPEN! Maar alleen op verzoek: bel of sms of app naar 06-19989513 VOOR vrijdag (die voor de gewenste zaterdag) 23.59u. en ik maak en reserveer je maaltijd(en).

Zaterdag 25 november 2017. Toch maar niet met de auto maar met de trein, met brugklasvriendin Mariëtte en verloofde Marjolein, naar wat 1 van Aps mooiste dagen ooit zou blijken te zijn. We worden bij de bieb verwelkomd door Ap op een poster en Arthur Japin ernaast. Van Japin verwachten ze natuurlijk nooit dat ie hapjes maakt en meeneemt, dat scheelt 'm een hoop tijd en gesjouw. Maar Ap en Njonja Halen doen het gewoon, vooral als ze zelf mogen bedenken wát ze maken! Hier staan de bijna klare mini-gado gado’s en Ap's beruchte tempeh samen met Njonja’s onvolprezen wingko (voor de gelegenheid op voor-bij-de-koffieformaat) in de wacht op wielen. Op de eerste rij zat familie van Ap’s vader inmiddels ook in de wacht en in het midden, recht voor het podium, de oude danslerares van Ap’s broertjes en zusjes! Dat was een verrassing voor broer Arnaud, hier als ware het 1974 met aankleden geholpen door zus Iris. Henk Roefs, Ap’s mentor op de brugklas en leraar Engels gedurende 5 van de 6 jaren op het Thomascollege, leest ‘Tempo Doelloos?’ voor uit MIXTIE en dan is het feest begonnen. Arnaud krijgt de lachers op zijn hand met zijn ‘topeng Penlo’ (ode aan Venlo), een carnavalesque dans op een Venloos liedje, en schittert meteen daarna in de ‘topeng Dalem (dans van de wijze Koning), een dans uit het serieuzer repertoire. Henk bleek een geboren interviewer waar de Jeroens, Humberto’s en Eva’s nog wat van zouden kunnen leren en stelde Ap lastigere vragen dan tijdens de Engelse lessen van weleer. Maar nu vond Ap het wél fijn. Dat hij (Ap) in opdracht van Roefs (zo noemde iedereen hem toen) af en toe uit zijn eigen boek voor moest lezen voelde wel raar: dat het geen Engelse tekst was, dat het zijn eigen tekst was en omdat hij niet had verwacht dat Roefs hem dit zou laten doen. Het programma duurde net zo lang als een gemiddelde film. Of een voetbalwedstrijd, zo men wil. Nadat Karel Snijtsheuvel, aloude vriend van de familie, een prachtversie van zijn eigen gecomponeerd ‘Mijn moeder is een Indisch meisje’ ten gehore had gebracht, begon de pauze. Ap’s zus Marion en verloofde Marjolein hadden inmiddels heel secuur de saus op de lontong en groenten gedruppeld en Edu, telg uit HET aloude vertrouwde Indogezin ‘Carli’ liep vervolgens met een dienblad vol gado2tjes rond. Florence Vercoulen, die deze middag had georganiseerd, nam de tempeh voor haar rekening. Alle mensen! Ap’s verleden kwam voorbij alsof hij als hoofdgast bij Mies Bouwman ‘In de hoofdrol’ zat: klasgenoten van de lagere school en de middelbare school, buurtkinderen uit de flat en de flats tegenover en schuin tegenover, al dan niet met hun moeder, vrienden van Ap en van zijn broers, zussen en ouders en familie van vrienden en familie die nog in Venlo of in de buurt van Venlo wonen. Toen begon de 2e helft, voor Ap’s gevoel als in een film ‘heftiger’ dan vóór de pauze, waarin Roefs met vragen kwam waarbij Ap harder na moest denken en soms zelfs bijna een traantje weg had willen pinken. Het eind van het interview werd wederom afgesloten door Karel met een prachtige uitvoering van het nummer ‘How long’ (dat nummer heeft in MIXTIE een eigen verhaal gekregen) van Ace. En toen was het de beurt aan de signeersessie. En de verkoop uiteraard. Ap stond klaar met pen en pinapparaat en heeft alle boeken uitverkocht! Het begon met een stapeltje van 4 voor Ron Beckx, volle (veel jongere) neef van Ap’s papa en eindigde niet bij Nelly Wijnhoven maar bij haar broertje Frans, die er met het laatste exemplaar vandoor ging. Een beetje terecht ook wel want hij had zijn (kappers)zaak in Maasbree gewoon dicht gegooid om er deze middag bij te kunnen zijn. Voor Nelly komt Ap nog wel een keer naar Limburg. Onder andere omdat hun lieve broer Jos, mijn lieve vriend Jos, degene was die Ap op Facebook zo vaak had aangespoord een boek te maken… De beste opmerking van de dag kwam van Rick ‘stiefneef’ Doornik, die, nadat Ap van het podium was gestapt, toch wel opgelucht nadat hij zichzelf had blootgesteld aan zoveel mensen, iets fluisterde in de trant van: “Volgende keer een nieuwe broek kopen…” Desalniettemin werd de zeer geslaagde dag, na een korte nazit aan statafels met borrel en bitterballen in ‘de Locomotief’, afgesloten met een etentje in ‘Tante Toer’. Zoals zo regelmatig bij Ap in Rotterdam, sloeg ook hier in Venlo het toeval toe: we zitten nog maar net aan tafel of ‘How long’ klinkt uit de boxen… Venlo, bieb, alle mensen daar: het was SUPER, dank jullie wel! De foto’s zijn van Arnaud Kokosky Deforchaux, Mariëtte Kamphuis, Marjo Crombach, Sander Beckx en van Ap zelf.