Kennismaken met het werk van de KNRM en varen met een voormalige reddingboot. Historische reddingboot Johanna Louisa

IJmuiden 17-07-07
Een bijzondere reddingboot blijft behouden voor een indringende kennismaking met het reddingwerk op zee. In de 25 jaar dat de reddingboot dienst deed op het reddingstation IJmuiden was het betrokken bij veel reddingen. Daarna zwierf de boot als reserveredding-boot langs de reddingstations van de KNRM en werd ten slotte in bruikleen gegeven aan de Sint Maarten Rescue Foundation in de Caraïbische Zee.

Inmiddels is de reddingboot terug in Nederland en doet dienst als public relations reddingboot voor de KNRM.

De Johanna Louisa is een zelfrichtende reddingboot van de zogenaamde Carlot-klasse, waarvan er sinds 1960 vijf zijn gebouwd voor de toenmalige Koninklijke Noord- en Zuid-Hollandsche Redding-Maatschappij. De Johanna Louisa werd op 14 september 1968 op het reddingstation IJmuiden in dienst gesteld.

Een rijke geschiedenis
Al drie dagen na de indienststelling werd na een tocht van ruim twee uur een gewond bemanningslid van het, onder Panamese vlag varende, schip Texaco Missouri van boord gehaald en in IJmuiden overgedragen aan een ambulance. Niet meteen een erg spectaculaire actie, maar een tocht om “in te slingeren” ter voorbereiding op tal van andere te verrichten reddingen, vaak onder veel zwaardere omstandigheden. Niet alleen mensen behoorden tot de geredden. Op 8 september 1973 werden 22 opvarenden en de scheepshond van de in brand staande Liberiaanse tanker Cielo Azzuro gered. Maar er waren ook teleurstellingen. Drie weken na de Cielo Azzuro verging de coaster Leliegracht in een westerstorm. Zes opvarenden werden door schepen in de omgeving uit zee gered. Tijdens de ruim twaalf uur durende zoekactie werden drie slachtoffers levenloos opgevist en bleef één opvarende vermist.

Zwaar weer
De zwaarste en misschien gevaarlijkste actie werd verricht op 22 juli 1985. Er stond een zuidwesterstorm, windkracht 9. Het Engelse zeiljacht Amelia was van Whitby op weg naar Scheveningen. Maar door de barre omstandigheden besloot de bemanning uit te wijken naar IJmuiden. Vlak voor IJmuiden brak de mast, de tuigage van de overboord hangende mast draaide vast in de schroef en beide ankers gingen verloren. De bemanning riep de hulp van de reddingboot in. Er werden in het donker (het was inmiddels half tien ’s avonds) vuurpijlen afgeschoten die werden opgemerkt door de Kustwacht. Door de huizenhoge golven verlijerde de Amelia richting de zuidpier. De reddingboot was een kwartier later al ter plaatse. De omstandigheden maakten het onmogelijk langszij te komen. De redders slaagden erin een verbinding tot stand te brengen, maar de Amelia zat met de tuigage vast aan de blokkendam. Daardoor liep ook de reddingboot gevaar. De reddingboot wist bij de pier weg te komen. Weer werd over de kop van de reddingboot een sleepverbinding tot stand gebracht en opnieuw werd de Amelia enige meters naar zee getrokken, totdat de lieren het begaven, waar de tros op was belegd. Uiteindelijk besloot de reddingbootschipper de reddingboot tussen het zeiljacht en de Zuidpier te manoeuvreren. De kolkende zee gaf slechts tien meter ruimte. De reddingbootbemanning kon zich nauwelijks staande houden en dreef bij tijd en wijle aan de lifeline op hun reddingvesten in de overkomende zeeën. De opvarenden van de Amelia durfden niet over te stappen. Uiteindelijk lukte het de Amelia de haven van IJmuiden binnen te slepen. De schipper en bemanning van de reddingboot Johanna Louisa waren meer dan trots.