Het Spinoza Lyceum was in mijn tijd een zeer vooruitstrevende school. Ik vraag me af hoeveel leerlingen van de Spartaschool zijn door gaan studeren op deze geliefde school aan de overkant van de Stadionkade!?

De Spartaschool in de sneeuw!!!

Bea

Leuke foto van De Ouwe Rai, waar alle schoolsporttoernooien werden gehouden tijdens de herfst- en kerstvakanties!!! Wie heeft er nog leuke verhalen over deze unieke sporthal???

Photos from Spartaschool Amsterdam's post

Naar Fátima met een handleiding voor pelgrims uit 1929 16 september 2016, door Esa Caldas Fátima, de een noemt het ‘je reinste volksverlakkerij’, de ander wil erheen om te bidden voor een been dat kuren vertoont. Fátima. Ach, baat het niet, schaadt het niet. Bovendien kan een beetje bezinning op zijn tijd geen kwaad. Voordat we op pad gaan, zoek ik in het familiearchief de doos waar Fátima op staat. Ik meen me te herinneren dat we oude boekjes over de verschijning van Maria hebben. Helemaal verguld kom ik van zolder: we gaan naar Fátima met een gids voor pelgrims uit 1929. Eens kijken hoe het er anno 2016 voorstaat. Twaalf jaar na de verschijning van de Heilige Maagd Maria in 1917 is Fátima nog lang niet het bedevaartsoord van nu. De schrijver van de gids uit 1929 meldt dat je Fátima absoluut niet kunt vergelijken met Lourdes. “Fátima is niet eens een dorp! Het is een plek waar de geschiedenis aan voorbij zou zijn gegaan, ware het niet dat drie herdertjes – van tien, negen en zeven – op deze desolate heuvel Maria hebben gezien. Maar ook zonder de kunstwerken van Lourdes, zonder grotten en monumenten, zonder tuinen die geschiedkundigen en toeristen kunnen bekoren is Fátima een paradijs”, volgens de man die in 1929 een boekje schrijft voor pelgrims die geen kaas gegeten hebben van het pelgrimschap. Zijn doel: de pelgrims de juiste gebeden bijbrengen en het verhaal van de verschijning vertellen. Het tweede deel van de gids staat daarom vol gebeden. Welk gebed zeg je als je voor een zieke komt? Je kunt het er lezen. Het eerste deel gaat over de herdertjes en wat er in 1917 in Fátima is gebeurd. We lezen dat op 13 mei van dat jaar drie herdertjes, Francisco, Jacinta en Lúcia, vanuit Aljustrel waar ze wonen naar een plek niet ver daar vandaan, Cova da Iria, gaan. In Aljustrel, drie kilometer van Fátima verwijderd, kun je tot de dag van vandaag met eigen ogen aanschouwen hoe de drie hebben gewoond. Het toeristische treintje dat door Fátima rijdt, brengt je er zo naar toe. Aandoenlijk zijn de kleine bedjes. En de huisjes zien er ook schattig uit. Maar wat zal het daar een armoe geweest zijn. Bijzonder dat je deze huisjes zó in kunt stappen, zonder toegang te hoeven te betalen. Een gemiste kans om het Portugese begrotingstekort wat terug te dringen, lijkt me… Volgens onze oude gids houden de godvruchtige herdertjes enorm van bidden: “Op 13 mei 1917 stelt Lúcia, even voor het middaguur, voor de handen te vouwen en een gebed te zeggen. Het loopt ten slotte bijna tegen lunchtijd.” José Theodosio C. Almeida van de ‘Guia do Peregrino da Fátima’ schotelt de lezers de volgende scene voor “herdertjes die knielend met gevouwen handjes en gezichtjes richting de hemel aan het bidden zijn. Vogeltjes die zingen en springen van tak tot tak. Aan de hemel donkere wolken, voorbodes van noodweer. Als de kinderen klaar zijn met bidden, slaan ze een kruis. Lúcia gaat vervolgens de mand met eten halen, die ze aan een tak heeft gehangen. Het is 12 uur, exact. En ineens een lichtflits, alsof het bliksemt. De herdertjes denken dan nog dat het om noodweer gaat. Snel halen ze de schapen om naar huis te gaan voor het natuurgeweld in alle hevigheid losbarst. Maar het wordt nóg lichter en op de takken van de eik verschijnt een dame, omringd door het felste licht. Een vrouw van onvergelijkbare schoonheid, gehuld in een witte, met goud versierde, mantel. In haar handen een rozenkrans met witte kralen en een gouden kruis. De kinderen schrikken en willen vluchten. Maar een onverklaarbare kracht houdt de drie op de plek. Ze knielen en mompelen spontaan een Avé Maria. De Vrouwe richt zich tot Lúcia met – en ik citeer uit de handleiding voor pelgrims – onzeglijke tederheid. Ze meldt dat de kinderen niet angstig hoeven te zijn en raadt ze aan om te bidden en elke 13e van de maand op ditzelfde tijdstip, gedurende zes maanden, terug te komen.” En weg is Maria… Inderdaad, elke 13e van de maand komt de Vrouwe trouw terug. Haar laatste verschijning is op 13 oktober 1917. Nieuws van deze orde kan zich ook zonder moderne communicatiemiddelen verspreiden, naar blijkt. Op 13 oktober 1917 loopt het daarom storm bij de Cova da Iria. Mijn grootmoeder, geboren in 1905, is met haar ouders richting Fátima vertrokken om bij de verschijning te zijn. Hun vervoersmiddel: een ezeltje. Het verhaal dat ze bij thuiskomst vertellen, komt overeen met wat de schrijver van de gids optekent: “Overal komen ze vandaan, van het verre noorden en het zuiden. Te voet, met ossenkarren en te paard. Op 13 oktober breekt een hevig noodweer los. Bliksemschichten verlichten het hemeldek. Ondertussen daalt de regen genadeloos op de wachtende pelgrims neer.” Anno 2016 lijkt het me absoluut geen pretje om op 13 oktober 1917 in die menigte te staan. En al helemaal niet op zo’n open vlakte tijdens onweer… “Als de herdertjes, bedolven onder bloemen, arriveren, wordt het muisstil,” gaat de gids verder. “Alleen het vreselijke onweer is nog te horen. Lúcia verzoekt de aanwezigen om hun paraplu’s te sluiten. Daar staan ze dan: in de stromende regen. Artsen, advocaten, boeren en ambachtslui. Verenigd door hetzelfde doel: deel uitmaken van deze bijzondere historische gebeurtenis. Pas als Lúcia haar armpjes ten hemel heft, houden de elementen zich koest. De wolken breken open en de zon komt helder tevoorschijn. Een zon die razendsnel draait en verschillende kleuren vertoont. Uit de mond van de circa 70.000 mensen klinkt: een wonder, een wonder! De toeschouwers vallen op hun knieën en in koor bidden ze het Credo.” EEN WONDER, EEN WONDER!!! Al bijna een jaar heeft mijn moeder last van haar been. Een lelijke open wond teistert haar onderbeen. De wond is dicht, maar lijkt steeds open te willen gaan. Geen pretje, dus. In Fátima kun je op je knieën richting eik (niet DE oorspronkelijke) waar Maria is verschenen. Met etalagebenen en een wond aan je been is dat niet aanbevelingswaardig. Je kunt gelukkig ook kaarsen aansteken. Kaarsen van allerlei formaten. Een kaars van anderhalve meter? Geen probleem! Verder heb je ook lichaamsdelen van was, waarmee je je gebeden voor genezing kunt versterken. Tot mijn stomme verbazing oppert mijn moeder dat ze deze keer niet alleen kaarsen wil, maar ook een been. Dat noopt ons op zoek te gaan naar een wassen been. In een winkeltje achter het plein (kopie van het Sint Pietersplein in Rome, trouwens) vinden we een zaak waar ze naast benen ook borsten, handen, knieën, levers, nieren, ogen, oren en eigenlijk elk lichaamsdeel in was verkopen. Een beetje melig sta ik bij de bak met benen. O jee, is het mijn moeders linker- of rechterbeen? Mijn moeder zit ondertussen in de open kerk op het plein en woont een mis bij. In de hitte naar een wassen been zoeken, leek ons voor iemand die slecht ter been is geen goed idee. Dus daar sta ik, met twee onderbenen in mijn hand, en twijfel: schaf ik nou een linker- of een rechterbeen aan? Ik graaf diep in mijn geheugen en probeer me te herinneren aan welk been de zuster om de twee dagen het verband verwisselde. Links, het is links! En nu naar de kassa en naar mijn moeder. Voor wie beeldend denkt: ik loop dus echt met een fiks onderbeen hier door Fátima. Ik moet mezelf vermanend toespreken: “Als ik er een poppenkast van maak, komt dat het genezingsproces vast niet ten goede!” Moeilijk, moeilijk. Niet lollig doen. In je frivole zomerjurk met zo’n ding in je armen en dan vooral geen grappen maken. “Het beste met je been!” of zo. Alsof ik elke dag door Fátima loop met wassen ledematen, betreed ik het plein. Mijn moeder zit vroom te bidden in de kapel. Ik hoor de pater, die de mis in het Engels heeft opgedragen, afronden en ben verbaasd. “Lieve gelovigen, het is vakantie. Geniet er vooral van, slaap lang uit, rust uit en doe leuke dingen. Heb je naaste lief en ga heen in vrede”. Kijk, dat is nou man naar mijn hart! Helemaal vrolijk lopen we, gezegend en wel, richting de vuurzee waar de kaarsen worden gebrand. We hebben aardig wat kaarsen, want zoals mijn moeder altijd zegt: “Ik bid voor iedereen in de familie. Ook de ongelovigen.” De bofferds! Met gevaar voor eigen leven proberen we de kaarsen aan te steken. Dat is nog een hele toer. Voor je het weet, eindig je zelf op de grill. Of het werkt? De gebeden en het offeren van een wassen onderbeen? Oordeel zelf: twee dagen na onze tocht naar Fátima hebben we een feestje. Op de klanken van Marina, Marina van Rocco Granata stapt mijn moeder van 76 de dansvloer op. Niet gehinderd door een oude wond en een stel etalagebenen danst ze de sterren van de hemel. Ook de dag erna: geen last. Een wonder, een wonder!

WIJ HOLLANDERS HEBBEN IN RIO NOG EENS 2 GOUDEN PLAKKEN GEWONNEN VANDAAG!!! Zou het mogelijk zijn om er DRIE van te maken??? Die 200 meter sprint MOET toch ook haast wel een gouden plak zijn, ook al is Daphne een beetje geblesseerd aan haar lies??? Zij is een fantastische hardloopSTER en gaat volgens mij de wereld versteld doen staan vannacht!!! We moeten wel wachten tot midden in de nacht .............. of is het nou vroeg in de ochtend?!? I HAVE A DREAM .... AN OLYMPIC GOLDEN DREAM!!!

Little girl asks divorced parents to 'be friends' in heartwarming video

Okee Spartanen!!! Ik weet dat het vakantie is en iedereen is bezig met inpakken en wegwezen in auto met caravan of tent, of gewoon met het vliegtuig!!! Ik wens jullie allemaal een fijne vakantie, maar kijk af en toe eens op deze pagina van mij, want ik ga met iets nieuws beginnen. Voor hen die van kwisjes houden, ga ik iedere week een spreekwoord of gezegde melden, in de hoop dat jullie mij kunnen vertellen waar het spreekwoord vandaan komt, zodat de jongere Spartanen misschien nog iets kunnen leren van al die oudere ex-Spartanen, zoals ik!!! Spreekwoord nr.1. luidt: Het ondergeschoven kind zijn!!! Wat betekend het en waar komt dit gezegde vandaan??? Jullie mogen googlelen hoor!!! Maar misschien is het leuker voor de jongere Spartanenonder ons om het gewoon aan je ouders te vragen of anders aan je oma of opa!!! Die weten daar meestal veel van. En dan heb je meteen een leuk gesprek met familie of vrienden!!!!!!!!!!!!!! Nee, ik bedoel gewoon praten face to face..... NIET TEKSTEN MET JE MOBILE!!!!!!!!

Ingrid Agatha Brouwer vertelt over haar schooltijd op de Spartaschool!!! Deze foto is uit 1948. Wij zaten in de klas bij mijnheer Treijtel. Rechts staat de handwerkjuffrouw. Mijn naam was toen Ingrid Euwes en mijn 2 broers en zuster zaten ook op de Spartaschool. In 1947 heeft mijn oom van de 2 overdekte speelplaatsen aan weerskanten van de grote speelplaats 2 klaslokalen gemaakt. Het was een fijne school. Ik ben het 3e meisje links op de 2e rij van onderen. Van de meesten weet ik de namen nog en heel wonderlijk, ik ken het hele Spartaschool lied nog uit mijn hoofd. Daarmee begonnen en eindigden we de week in de grote hal!!!

Lets talk about the weather. I am in the Algarve and it is very HOTHOTHOT.... I wander what the weather is like in Holland!!! And what is everyone doing right now. I am having a headache and am swating like a pig in 35 degrees of sunshine. Need to take a dive in the pool, but stay indoors and watch some tennis now. rying to get rid of my headache!!! I wish all Spartanen a lovely day, lovely day, lovely day ..........

Ik weet niet hoe het met jullie is maar ik verheug me als sportfanaat erg op deze zomer, met heel veel voetbal, zwemmen, golf en atletiek!!! Ik vraag me terouwens af wie van jullie oud-Spartanen er naar Rio gaan om het allemaal van dichtbij mee te maken!!! Zijn er misschien coaches, atleten, voetballers of zwemmers, die op de Spartaschool.... of de Olympiaschool, zoals one mooie school tegenwoordig heet!!! Laat weten welke sport je leuk vindt en waarvoor je, zoals ik, zelfs midden in de nacht voor opblijf!!! Ik ga wel af en toe naar golftoernooien van de EuropeanTour kijken, zoals vorige week naar Valderama in Spanje, volgende maand naar het Irish Open op de Kclub bij Dublin in de buurtd en een maand daarna hopelijk naar het BMW Open te Keulen, Duitsland. In september is er in Spijk dan eindelijk het KLM Open op de nieuwe golfbaan The Dutch!!!

Ik vraag me af waar alle Spartanen naartoe verhuisd zijn en wat ze geworden zijn!!! Wonen julie nog in dezelfde buurt of aan de andere kant van de wereld??? Vertel hoe het je vergaan is na de lagere school. Ben je beroemd geworden of juist erg gelukkig!!! Maak een leuk verhaaltje (met of zonder fotoos) om andere Spartanen aan te moedigen ook wat van hun leven te vertellen. Het maakt niet uit waar het over gaat. Als het maar een beetje interessant is om te lezen!!!!!!! Een anecdote over je schooltijd op de Spartaschool mag natuurlijk ook!!! Over al die leuke sportdagen in het Amsterdamse Bos b.v. of die gave schoolreisjes, die op den duur steeds langer werden!!! Zat je in een schoolteam en heb je daar mooie herinneringen aan, deel het dan met je oudklasgenoten. Misschien zijn er mensen, die zich niet meer zoveel kunnen herinneren over hun schooltijd, zoals ik. Door erover te vertellen aan anderen, kan dat mijn of anderen hun geheugen opfrissen!!! Als je er moeite mee hebt persoonlijke dingen over jezelf op deze site te zetten, mag je het ook incognito doen!!! Voor zover dat mogelijk is op Facebook!!! Stuur je verhaal dan in een persoonlijk bericht aan mij en ik zal kijken hoe het zo discreet mogelijk herschreven kan worden!!! Ik weet niet of dit allemaal goed zal gaan, maar we kunnen het proberen. Wie er ervaring mee heeft, mag me komen helpen!!! NB Nog de ALLERBESTE WENSEN voor dit nieuwe jaar!!! Een jaar dat voor mij b.v. begonnen is met een fikse astma-aanval vanwege de kou, de wind en al dat gezoen, wat ze hier in Portugal nogal doen. Het lijkt wel Rusland hier, waar iedereen iedereen kust als men binnenkomt, maar ook weer als je weggaat. Alsof je op wereldreis gaat of zo. De meeste mensen zie je gewoon de volgende dag weer en dan begint het kusritueel weer opnieuw. Nou voor mij is het echt de laatste keer dat ik erin trap!!! Ik ga nu door het leven met de kreet I AM A SINGER NOT A KISSER!!! LEVE DE KARAOKE........