Celestyniaki - Zaopiekuj się mną

Celestyniaki - Zaopiekuj się mną

Bardzo ważne.....

No co ja mam ostatnio z "owczarkarzami" ;) tzn. właścicielami owczarków niemieckich. Śmiem twierdzić, że to specyficzna grupa. Dzisiaj pan odwoływał swojego psa, ktory coś tam rzekomo zajadał. Facet stał i patrzył co robi pies i krzyczał "do mnie".... Pana spotykam już od jakiegoś czasu, jak spaceruje z swoim pięknym psiakiem. Od początku zwrocił moja uwage (pan-właßciciel) bo wszystkie komendy wykrzykuje nerwowo. Nie chcę oceniać, bo zwyczajnie nie wiem, ale poruszają się w obrębie domu. Pies jest młody, choć wyrośnięty. Nic nie może powachać, zatrzymać się... etc. Dzisiaj szlag mnie trafił, jak pies w końcu podszedł skulony do pana a ten wychłostał go smyczą. No ja nie strzymałam bardzo spokojnie, choc wrzało we mnie, zwrociłam uwagę, ze sie nie bije.... ze po co ma przychodzić jak i tak dostaje baty....itd. Pan odpowiedział mi zebym sie nie wtrącała, bo pies od pięciu miesiecy pierwszy raz dostał.. A pies wyglada na wiecej.... Coś tam podniesionym głosem mówił, ale nic mądrego.... Owczarki to nie zdalnie sterowane zabawki. Od tych psow oczekuje się bardzo wiele. Zapominajac o potrzebie nawiazywania psich relacji, o zabawie, socjalizacji...nagradzaniu... to wszystko procentuje. Oczywiście to rasa stworzona do pracy z człowiekiem, jednak nie można zapominać, ze nauka powinna być przyjemnością, awersja się nie sprawdza....

Timeline Photos

„Trzeba jedynie przestrzegać praw natury, a na świecie zapanuje harmonia” Paulo Coelho — Czarownica z Portobello Rola kota Ileż z dzikości pozostało w „dzisiejszym” kocie??? Odpowiedź nie będzie jednoznaczna. Udomowiony kot, który powróci do dzikiego życia w 80% pozostanie samotnikiem. Koty polują na małe ofiary, a więc mogą to robić w pojedynkę. Nie są zmuszone do życia w grupie. Są zwierzętami silnie terytorialnymi i samotnikami dlatego nie posiadają środków komunikowania się niezbędnych do życia w grupie. Grupy kotów, które widzimy są tworzone spontanicznie, to matki i ich kocięta, kilka dorastających osobników lub pary w trakcie godów. Wolno żyjące gromadzą się w pobliżu miejsc, gdzie dokarmia je człowiek. Kotki rodzą w miejscach niedaleko od siebie, młode często pozostają w pobliżu. Powstają grupy socjalne , kierowane przez matkę lub babkę. Kocice pozostają w grupie podczas gdy młode samce są przeganiane i zaczynają prowadzić samotne życie. W „rodzinie” kota dominującą rolę pełni samica i jej potomstwo. To grupa, która niechętnie akceptuje obce osobniki posiada ten sam zapach socjalny, który uzyskuje poprzez wzajemne pocieranie się i wylizywanie. Okresy rui, zapłodnienia i porodów są zsynchronizowane poprzez zapachy socjalne kotek dominujących. Dzięki temu kocięta mogą ssać inną z matek. Ojcowie nie zajmują się opieką nad młodymi, mogą być nawet dla nich niebezpieczni, gdyż w pewnych sytuacjach mogą je zabić. Koty wychowane w grupie czują się w niej bezpiecznie, rodzi się towarzyskość, ale nadal zdobywają pożywienie samotnie. Samce pozostają w grupie do momentu, kiedy nie zaczynają przejawiać zainteresowań seksualnych. Wówczas są przepędzane. Często wchodzą w konflikt z dorosłymi kocurami; rywalizując o pokarm, terytorium i samice. Ustalona hierarchia pozwala samcom żyć w jednej grupie, spotykają się na neutralnym terenie, prowadzą jednak samotne życie. Grupa kotów- matriarchaty to zamknięty system. Zmarłe osobniki są zastępowane przez młode nigdy przez obce koty. Kiedy zginie kocur jego terytorium zajmuje „konkurent”. Wszyscy się znają, każdy ma swoje przyzwyczajenia, rutynowe czynności i godziny. Wspólna przestrzeń może być podzielona, tak aby każdy mógł swobodnie z niej korzystać. Stosunki z sąsiadującymi kotami przebiegają różnie jedne się lubią inne nie. Jednak bardzo rzadko dochodzi do bezpośrednich zatargów między nimi. Wolą unikać walk, wypracowały więc swoją strategię unikania. Pierwszą z nich jest ucieczka. W chwili bezpośredniego starcia koty prezentują całe spektrum zachowań pozwalających im na odciąć się od konfliktu. Podczas owych spotkań potrafią udawać, że się nie widzą lub pozostawiają pierwszeństwo wcześniej przybyłemu osobnikowi. Wylizywanie sierści, drapanie to czynności, które są strategią unikania , zastępują kotu zachowanie, na które nie nie ma ochoty. Domowe koty różnie radzą sobie w grupie. Ograniczona przestrzeń, nieznajomość psychiki i potrzeb zwierzaka jest często przyczyną wielu problemów. Trzeba bardzo rozważnie dobierać koty do siebie pamiętając, że te pochodzące z jednej rodziny nadają się najlepiej do wspólnego życia. Łączenie kotów z różnych miejsc, jednego ze wsi, innego z miasta z różnych grup, o odmiennej osobowości ma ogromny wpływ na jakość życia osobnika jego zdrowie oraz harmonię w stadzie.

Timeline Photos

Rozwój psychiczny kociąt czyli „Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci „ ;) Ciąża u kotki trwa ok 2 miesięcy. Zdolności sensoryczne rozwijają się u kociąt bardzo wcześnie, w przypadku dotyku około 21-25 dnia ciąży, podczas gdy u psa ok 45 dnia. Zmysł równowagi tydzień przed narodzinami. Tak wczesne pojawienie się zmysłu dotyku sprawia, że matka i otoczenie w którym żyje ma bardzo istotny wpływ na stan psychiczny kotki. Głaskanie i pieszczenie kociej mamy w drugiej połowie ciąży oraz zapewnienie jej maksymalnie odpowiednich warunków ma ogromne znaczenie dla prawidłowego rozwoju kociąt. Stres przeżywany przez matkę niewątpliwie odbija się na stanie emocjonalnym kociąt. Odczuwają napięcie, a poprzez krew zwiększony poziom hormonu stresu. Od chwili narodzin kotka przywiązuje się do swoich kociąt. Młode otwierają oczy ok 7-10 dnia (podczas gdy psy około 14-15 dnia), wcześniej u kociąt, które były stymulowane (brane do ręki i dotykane) Ten okres do 10 dnia życia nazywamy -okresem neonatalnym. W tym czasie kociaki przesypiają 95% czasu, przejawiają zachowania odruchowe: ssają, pełzają zawsze w kierunku matki, szukając ciepła, pokarmu. Małe mają rozwinięty zmysł powonienia, dotyku i termiczny. W tym stadium obserwujemy odruch noszenia, czyli napinanie mięśni grzbietu i znieruchomienia. To odruch przystosowawczy pozwala matce przenosić młode w przypadku zagrożenia. Zaleca się często dotykać i brać kociaki na ręce podczas pierwszego tygodnia ich życia, ma to zwiększyć ich tolerancję na dotyk w przyszłości. Okres 10 dni - 3 tygodnia To okres wzajemnego przywiązania, kocię identyfikuje matkę jako źródło pociechy, jeśli oddalimy je od niej odczuwa niepokój. Istnieje więź przywiązania młodego do matki, co umożliwia wdrukowanie właściwego gatunku i spokojne badanie otoczenia- rozwój sensoryczny. Orientacja wzrokowa rozwija się między 15-21 dniem a orientacja słuchowa około 16 dnia. Około 15 dnia życia kocię jest w stanie samo chodzić oraz samodzielnie wydalać mocz i kał. Okres socjalizacji u kota jest krótki trwa od 2-9 tygodni. Podczas tego okresu wszystkie wydarzenia życia i stymulacje pozostawiają trwały ślad. Po tym okresie uczenie jest mniej zapamiętywanie z powodu utraty podatności systemu nerwowego. W tym czasie kocie odkrywa świat, jego zdolności sensoryczne i motoryczne umożliwiają mu odbieranie bodźców zewnętrznych. Podczas tego okresu zachodzą 3 bardzo ważne procesy uczenia: -kody komunikacji i pierwotna socjalizacja -nauka samokontroli -homeostaza sensoryczna Pierwotna socjalizacja- to okres socjalizacji z jego własnym gatunkiem (wewnątrzgatunkowa) i z innymi gatunkami ( np. człowiek- pies) -socjalizacja międzygatunkowa. Zadbanie o prawidłową socjalizację z człowiekiem wpływa na jakość przyszłych relacji z właścicielem a z własnym gatunkiem na zdolność do współżycia z nowymi kotami w rodzinie. Socjalizacja wewnątrzgatunkowa Aby kot był dobrze socjalizowany powinien żyć ze swoim rodzeństwem do 7 tygodni. Idealnie jest kiedy może z nim pozostać do 10-12 tygodnia życia. Kocie oddzielone wcześniej od matki będzie się identyfikowało z z gatunkiem, w którym się wcześniej wychowało. W tym czasie kociak poprzez zabawę z rodzeństwem uczy się komunikowania ze swoim gatunkiem. Igraszki polegają na gonitwie i wzajemnych atakach. Młode zaczynają wspólna zabawę ok 5 tygodnia. Zabawa przedmiotami rozpoczyna się w 7-8 tyg. Wówczas obserwujemy rozwój koordynacji pomiędzy wzrokiem a łapami. To bardzo ważny element rozwoju dlatego należy młode zachęcać do właściwej zabawy i ruchu. Socjalizacja międzygatunkowa Kot wychowany wśród innych kotów będzie potem potrafił przez całe życie rozpoznawać osobniki tego samego gatunku, nawet jeśli pozbawimy go tego kontaktu. Niestety socjalizacja z gatunkiem ludzkim, która ma wpływ na jakość stosunków z człowiekiem powinna być stale powtarzana. Młode powinny być głaskane, brane do ręki. Nie wystarczy podawanie pokarmu. Socjalizacja będzie najlepsza, jeśli liczba osób zajmujących się młodymi będzie możliwie duża. Należy zadbać o spokojną i miłą atmosferę tych codziennych zabiegów. Jeśli matka przejawia oznaki strach przed człowiekiem, młode mogą zacząć kojarzyć obecność człowieka z niebezpieczeństwem i zachować negatywne wspomnienia. Okres w jakim zaczynamy manipulowanie kociakiem, to czas pomiędzy 2-7 tyg życia. Nauka samokontroli Życie wśród rodzeństwa i zabawy socjalne stanowią podstawę do nauki samokontroli. Zabawy socjalne to sekwencje: stanie, brzuch w powietrzu, krok w bok, czaty, stawanie dęba, gonienie, stawanie naprzeciw, stanie. ( rozwijają się 3-5tydzień, zanikają między 12-14 tyg.) Zabawy indywidualne – chwytanie myszy, skakanie na ptaka, wyciąganie ryby z wody, osaczanie królika ( rozwijają się od 6 tygodnia), utrzymują się u dorosłego kota. Podczas tych igraszek kocię uczy się chować pazury, kontrolować impulsywność ataku i siłę gryzienia. Dorosły pies bardzo rzadko bawi się sam, podczas gdy koty mogą godzinami bawić się samotnie. Ugniatanie i ssanie również utrzymują się w dorosłym życiu kota. Rola matki Rola matki jest bardzo istotna poza odchowaniem kociaków, to ona kontroluje zachowania młodych, zapobiega ich naturalnej porywczości. Kociaki uczą się poprzez naśladownictwo. Np polowanie, zakopywanie odchodów. Homeostaza sensoryczna Odbiór bodźców wpływa na system emocjonalny, który odpowiada poziomowi tolerancji na przyszłe stymulacje. Bardzo ważne jest by dobrze , stymulować kocięta pod wpływem manipulacji cielesnych, dźwięków, zapachów, typów podłoża, zmian temperatury. Przejście ze środowiska ubogiego w bodźce do środowisko do wysokiej stymulacji powoduje reakcje strachu i niezdolność do właściwego reagowania. Odłączenie To bardzo ważny dzień w którym kocię zakończyło rozwój kocich zachowań i osiągnęło status dorosłego osobnika. Odłączenie rozpoczyna się całkowitym odstawieniem pokarmowym. To moment w który kocię uniezależnia się od matki. Jest to oczywiście proces, matka przynosi młodym martwe ofiary, staje się bardziej niedostępna dla młodych. Obserwujemy jeszcze nieprawdziwe ssanie. Ostateczne odłączenie zależy od wieku matki, płci kociąt, liczebności miotu, charakteru kociąt, wpływu środowiska. Niemniej to chwila, która musi nastąpić, by młode kocie mogło pójść w „świat”. :)