Maluję pędzlem i aparatem. Wszystko po coś... Wszystko dla kogoś. Jest mi niezwykle miło gościć Państwa w moim świecie obrazów i emocji :o).

Mogłabym tu pisać o tym czym fotografuję,  jakimi to aparatami i obiektywami ale uważam to za oczywistą oczywistość, że profesjonalista ma profesjonalny sprzęt, więc po co opowiadać o cyferkach, które i tak nic nikomu nie mówią. Wolę opowiedzieć o tym, co mi w duszy śwista niczym podhalański wicher i chwyta za serce niczym rzep nowego moherowego sweterka. Do mojej pracy podchodzę całą sobą – 160cm w kapeluszu wypełnione po brzegi robotą. W każdej fotografii przemycam moją osobowość i wrażliwość, bo człowiek musi inaczej się udusi – nadmiar tych emocji do przelana w formie najlepiej użytecznej. Nie myślę o sobie jak o fotografie komercyjnym choć taki zawód uprawiam, bo wszystko co robię niezależnie od ceny pochłania mnie całą dogłębnie. Stawiam na krew pot i łzy – uwielbiam szlochających Panów Młodych i namiętność pod każdą postacią. Uwielbiam ludzi i to jacy są. Jak gbur to gbur jak swój chłop to swój chłop – człowieka nie zmienisz, bo i po co? Każda osobowość w fotografii to inspirujące kadry. Czasem czegoś nie robię… no nie i klops, bo mi to się nie godzi z poczuciem własnej estetyki. Trzeba pamiętać, że ja podpisuję się pod swoją pracą a zawsze staram się ją oddawać na maksymalnie najwyższym poziomie jaki osiągam w danym momencie. Uparcie notorycznie się uczę i rozwijam. Mam nadzieję, ze przyjdzie kiedyś taki dzień i powiem o sobie „dobry fotograf” na razie ten cel „myśleniowy” jest dla mnie mobilizacją do podnoszenia sobie poprzeczki.

W czasie moich sesji napijesz się kawy z porcelanowej filiżanki i spróbujesz słodyczy ze szklanej patery. Otoczę Cię klimatem, półmrokiem i dźwiękami muzyki…bezpieczeństwem i intymnością…pozwolę być sobą lub kimś zupełnie innym…każdy z obrazów stworzymy wspólnie – Ty otworzysz mi swoją historię a ja ją namaluję…

Jeśli tu wszedłeś i se idziesz,  to zostawiam ci tu zbłąkany człowieku słowo na niedzielę. Zawsze się może przydać na urodziny komuś na fejsa wkleić. Ściskam!
„Miłość jest najważniejsza .Gdy jej nie ma wszystko się sypie. Najpiękniejszy dom staje się barakiem, a najbardziej kochana osoba, kiedy przestaje być kochana , staje się po prostu brzydka. I ta, która nie kocha staje się jeszcze brzydsza. Zawsze życzę najpierw miłości ,potem zdrowia, bo można być chorym, ale kochać ,natomiast można być zdrowym i nie kochać. I to jest dramat. Potem gdy już jesteśmy zdrowi i jesteśmy kochani i kochamy, to potrzebujemy jeszcze poczucia humoru, żebyśmy nie wpadli w zbytnia egzaltację .Jeżeli te trzy stany w tej hierarchii nam się przydarzają , to można przypuszczać , że nasze życie jest podejrzewane o szczęśliwe .”