Nabożeństwa
1,2,4 i 5 niedziela miesiąca, godzina 11.00
3 niedziela miesiąca, godzina 13.00 - ze spowiedzią i komunią świętą
Zapraszamy

Historia Parafii Ewangelickiej w Lipnie

Początki rozwoju społeczności ewangelickich na tej części ziemi dobrzyńskiej sięgają początku XVIII wieku. Masowy napływ osadników z sąsiednich Prus Królewskich i Prus Książęcych zaowocował zwiększającą się liczba protestantów (głównie pochodzenia niemieckiego). Proces ten w szczególny sposób nasilił się w latach 1720 - 1745. Życie kościelne i parafialne nie było zorganizowane od razu, jak miało to miejsce w innych ościennych ośrodkach. Dopiero po 2. rozbiorze Polski, w 1793 roku powstał pierwszy zbór w Białowieżynie - małej miejscowości położonej około 1,5 kilometra na południe od Lipna. Z uwagi na trudne warunki w roku 1799 podjęto decyzje o przeniesieniu parafii do Lipna. Rok później wybudowano tu plebanię, a w latach 1805-1806 prowizoryczna kaplicę. Pierwsza, drewniana świątynia ewangelicka w Lipnie została wybudowana w 1806 roku. W 1852 na prowizorycznej wieży zawieszono pierwszy dzwon, a w 1864 - drugi.
Choć po 1815 roku Lipno znalazło się na terenie Królestwa Polskiego (podległego Rosji), to stały napływ ludności ewangelickiej nie ustawał na sile. W wyniku dużego napływu ludności wyznania ewangelickiego parafia liczyła ponad 16.000 wiernych (!). Dla ułatwienia pracy duszpasterskiej na rozległym terenie, powołano w 1838 roku do życia nową parafię ewangelicką w Osówce. W sytuacji dużego rozproszenia wiernych, ostoją życia religijnego były najczęściej wiejskie szkoły kantoralne. Do parafii w Lipnie należało 13 kantoratów ze szkołami i domami modlitwy: Ryszywek, Elzanowo, Grabiny, Barany, Chalin, Czarne, Jasień, Makówiec, Chodrążek, Kołat, Oleszno, Wilkowo i Bogucin.  Proboszcz parafii dojeżdżał tam od dwóch do sześciu razy w roku, a w pozostałe niedziele nabożeństwa lektorskie odprawiali kantorzy.

Drewniana lipnowska świątynia już w połowie wieku była w złym stanie technicznym. Koniecznością stała się więc budowa nowego Domu Bożego. 23 sierpnia 1866 poświęcono kamień węgielny. Dzięki ogromnej ofiarności parafian zebrano niemałą kwotę 15.000 Rubli (z 18.000 całości kosztów budowy). Sami też wierni walnie przyczynili się swoją pracą przy budowie kościoła. Kościół został poświęcony 08.12.1868 roku. Aktu konsekracji dokonał ks. Stiller z Ozorkowa w asyście 11 innych duchownych.W relacji "Zwiastuna Ewangelicznego" z roku 1869 jej autor tak opisywał budowę nowej świątyni: "Nowo wzniesiony kościół, zbudowany jest według planu i anszlagów p. Wojciecha Bobińskiego członka rady budowniczej, pod kierunkiem budowniczego powiatu, Józefa Gosławskiego. Filary żelazne i takież ramy do okien, pochodzą z fabryki pp. Lilpop i Rau. Ołtarz, na którym prześliczny obraz ukrzyżowanego Chrystusa, pędzla nauczyciela niegdyś szkoły tutejszej Władysława Barczewskiego  i wspaniała ambona, odrobiona w pracowni pana Karola Schonerta w Warszawie. Inne roboty wykonali po większej części majstrowie miejscowi: mularską August Blechert, ciesielską i stolarską Michał Schewe, ślusarską Otton Roehr, blacharską starozakonny Daniel Ślepak, malarską Ernest Kummerow z Płocka, szklarską Karol Ort z Torunia. Organy o 16stu głosach z dwoma manuałami i pedałem, zrobione zostały w zakładzie braci Walther, w Guhrau na Szlązku"
Świątynia została zbudowana w stylu angielsko - gotyckim na planie prostokąta. Fasada kościoła zdobiona jest ozdobnym szczytem nad którym góruje ośmiokątna wieża. Wnętrze kościoła kryje płaski sufit. Nawę z trzech stron otaczają empory wsparte na filarach. Po obu stronach prezbiterium znajdują się małe zakrystie, a nad nimi loże z otwartymi arkadami. Ołtarz, ambona i szafa organowa mają formę klasycystyczną, chrzcielnica i ławki - neogotycką.