Praktijk voor Integrale Geneeskunde West-Brabant
Description
Binnen de Praktijk voor Integrale Geneeskunde werken we vanuit de principes van de Mesologie. Mesologie vormt de brug tussen de reguliere geneeskunde en de natuurgeneeskunde. De mesoloog kijkt naar de patiënt vanuit deze verschillende disciplines en verenigt de anatomie, de fysiologie, de neurologie en de pathologie met praktijken uit de natuurgeneeskunde, zoals de homeopathie, de Chinese geneeskunde, de Ayurveda en de orthomoleculaire geneeskunde. Op die manier krijgt elke patiënt de aandacht die zij/hij nodig heeft, want niet alleen de patiënt, maar ook haar/zijn klachten zijn persoonlijk.
Denk aan Mesologie voor de behandeling van:
* langdurige vermoeidheid
* maag- en darmproblemen
* hoofdpijn en migraine
* luchtwegproblemen, zoals benauwdheid en astma
* allergieën en (voedsel)intoleranties
* huidklachten, zoals acne, eczeem, uitslag en droge huid
* onvervulde kinderwens voor zowel de man als de vrouw
* menstruatie- en overgangsklachten
* spier- en gewrichtsklachten
* mentale klachten, zoals stemmingswisselingen, depressie en overspannenheid
* algehele checkup / controle
Tell your friends
CONTACT
RECENT FACEBOOK POSTS
facebook.comVuurballen! Je mobiele telefoon ‘kookt’ zaadcellen..
Niet alleen een mobiel in de broekzak heeft een desastreus effect op zaadcellen, zelfs bellen met de mobiel heeft blijkbaar dat effect. Schokkend.
Timeline Photos
Rugpijn, de ware oorzaak Een van de belangrijkste redenen dat mensen naar de huisarts gaan, is chronische pijn. Maar de moderne geneeskunde heeft meestal geen oplossing. Dat komt vooral omdat ze op de verkeerde plekken zoekt. Onderstaand artikel uit het boek ‘The pain cure Rx: the Yass method for diagnosing and resolving chronic pain’ van Mitchell Yass, een fysiotherapeut die al twintig jaar mensen met pijn behandelt, is zeker de moeite waard om te lezen. Chronische pijn is een internationale epidemie geworden: naar schatting leven 1 miljard mensen over de hele wereld dagelijks met pijn. Chronische pijn is de op een na belangrijkste reden dat mensen medische hulp zoeken (verkoudheidsverschijnselen staan op nummer één). In de twintig jaar dat ik pijn behandel, heb ik ontdekt dat veel van deze mensen nodeloos lijden. De meeste patiënten die bij me kwamen, beschouwden me als laatste redmiddel vóór een operatie, of ná een operatie die hun niet van hun pijn had afgeholpen. Veel patiënten hadden te horen gekregen dat ze de rest van hun leven medicijnen moesten slikken of erger nog, dat ze uitbehandeld waren en maar met hun pijn moesten leren leven. Het was vaak hetzelfde verhaal: de patiënt was naar een arts gegaan, die diagnostisch onderzoek liet doen, zoals een röntgenfoto en MRI. Dan werd er een een afwijking aan bot of gewricht gevonden, zoals een vernauwing, hernia, gescheurde meniscus of gewrichtsontsteking, en dat werd de diagnose. De pijn werd behandeld op basis van deze afwijking. Vaak kregen ze medicatie: injecties of zenuwblokkades. Soms bleef de pijn even weg, maar uiteindelijk was die teruggekomen en was het enige alternatief een operatie. Voor de patiënt een lastige keus: een operatie of pijnbestrijding. Soms werd er gedreigd met verlamming als iemand zich niet liet opereren. Anderen kregen te horen dat een operatie misschien hielp, maar misschien ook niet, en dat de keus aan hen was. Zo kwamen veel mensen bij mij terecht, hopend op een wonder. Maar er was helemaal geen wonder nodig. Het verhelpen van hun pijn was een kwestie van logisch nadenken en analyseren wat de ware oorzaak van hun pijn was, zodat die kon worden aangepakt. In 90 tot 95 procent van de gevallen waarin artsen een bot- of gewrichtsprobleem de schuld gaven van de pijn, ontdekte ik iets heel anders: spierzwakte of disbalans in de spieren. Spieren uit balans Mensen voeren de hele dag taken uit: ze lopen, gaan staan, lopen de trap op: allerlei eenvoudige bewegingen waarbij groepen spieren samenwerken. Als één spier verzwakt is of niet functioneert, bijvoorbeeld door overbelasting, gaan mensen gewoon door met die activiteiten. Maar om ze te kunnen uitvoeren, moet het lichaam andere spieren inschakelen, die daardoor meer doen dan waarvoor ze bedoeld zijn. Dat leidt tot spierzwakte of disbalans in de spieren. De spier die overbelast wordt, geeft pijn of veroorzaakt zelfs een scheefstand van het gewricht waaraan de spier verbonden is. Dat leidt weer tot gewrichtspijn. Door naar symptomen te kijken in plaats van een röntgenfoto of MRI, kon ik vaststellen of de oorzaak van de pijn met botten of spieren samenhing. Bij het overgrote deel van mijn patiënten was de pijn afkomstig van spieren. Dan moest ik vaststellen welke spieren sterker moesten worden om de zwakte of disbalans op te heffen. Door de patiënten een paar eenvoudige oefeningen te laten doen, kon ik ze van hun pijn afhelpen. Zo’n behandeling geeft niet slechts verlichting van pijn, maar helpt patiënten volledig van hun pijn af. Wat is pijn? Eerst moet u begrijpen wat pijn is. In haar eenvoudigste vorm is pijn een poging van het lichaam om u bewust te maken van lichamelijk gevaar, zodat u maatregelen kunnen treffen. Pijn is dus gewoon een waarschuwing van het lichaam dat er iets moet gebeuren. Iets ingewikkelder: als de functie van een bepaald weefsel in gevaar komt, geeft dat weefsel een signaal aan de nociceptoren (pijnreceptoren). Die sturen de informatie naar de hersenen, die het vertalen in een sensatie van pijn. Een van de grootste misvattingen over pijn is dat ze altijd van een zenuw afkomstig is. Dus om pijn te behandelen, zouden we de zenuw moeten behandelen. Dat klopt niet. Pijnreceptoren zijn vooral in bindweefsel te vinden, dat overal in het lichaam zit. Bindweefsel bevindt zich vooral rond de organen, dus als zich een storing voordoet in de cellen van een orgaan, wordt er een pijnsignaal naar de hersenen gestuurd. Niet alleen zenuwen, maar de meeste andere weefsels hebben ook het vermogen deze waarschuwingssignalen te versturen. Dat kan het geval zijn bij een niersteen, een hartaanval, buikpijn of een snee. Dan verstuurt de nier, het hart, de maag of de huid een pijnsignaal via de pijnreceptoren in het bindweefsel rond deze organen. Ook spieren hebben het vermogen pijnsignalen te versturen. Ginevra Liptan van het Frida Centrum voor Fibromyalgie in Oregon schreef een artikel over de pijnreceptoren in de spierfascie: de beschermende laag bindweefsel waarmee alle spieren omgeven zijn. Ze schrijft dat de pijn bij fibromyalgie niet moet worden toegeschreven aan een storing in het zenuwstelsel, maar aan overprikkeling van de pijnreceptoren rond de spieren.1 Met andere woorden: elke prikkeling zal de pijnsensoren activeren. Jammer genoeg wordt bij de huidige pijnbehandelingen geen rekening gehouden met het feit dat alle weefsels pijn kunnen uitzenden. Als er een duidelijke oorzaak voor de pijn is, zoals een botbreuk of hartaanval, dan is de diagnose vrij eenvoudig. Maar als de pijn niet kan worden toegeschreven aan een bepaald incident of de daarmee samenhangende weefselschade, richt het lichamelijk onderzoek zich vooral op vormafwijkingen in gewrichten en botten, die de zenuwen zouden kunnen prikkelen. Artsen gaan dus op zoek naar beknelde zenuwen als gevolg van uitstulpende tussenwervelschijven of vernauwingen in de nek. Chronische pijn, vooral in de ledematen, heet al snel ‘neuropathie’ (schade aan de zenuwen), afkomstig uit het ruggenmerg. In werkelijkheid kan pijn afkomstig zijn van allerlei verschillende bronnen.Maar in het huidige systeem van pijnbehandeling is er geen specialisme dat alle mogelijkheden in ogenschouw neemt en nagaat welk weefsel de pijn veroorzaakt. Er zijn te veel verschillende specialismen, die allemaal beweren te weten waar de pijn vandaan komt en hoe ze die moeten behandelen. Maar de beroepsbeoefenaars zijn opgeleid om de pijn alleen te zien binnen hun eigen, afzonderlijke terrein. U krijgt daardoor bij elk specialisme een ander antwoord op uw pijn. Als u naar de chirurg gaat, hebt u waarschijnlijk een operatie nodig. Dat komt doordat chirurgen zijn opgeleid om te kijken hoe een operatie kan helpen. Dit versplinterde systeem van afzonderlijke specialisten, in combinatie met hun beperkte methoden om de oorzaken van pijn te achterhalen, is de belangrijkste reden dat de huidige geneeskunde zo ineffectief is als het om pijn gaat. MRI is zinloos Gelukkig begint dat te veranderen. In een artikel uit 2011 adviseert het Amerikaanse College of Physicians niet langer MRI te gebruiken om lage rugpijn te onderzoeken. Ze merken op dat bij 84 procent van de patiënten met lage rugpijn deze niet kon worden toegeschreven aan een afwijking aan het ruggenmerg, zoals een hernia, vernauwing of andere aandoening. ‘Het is belangrijk te begrijpen dat de aanwezigheid van afwijkingen op de beelden niet hoeft te betekenen dat die verantwoordelijk zijn voor de symptomen,’ aldus het artikel. Verder zegt het College dat dergelijke diagnostische onderzoeken tot onnodige behandelingen en ingrepen kunnen leiden, en zo de zorgkosten verhogen.2 In een studie naar de discrepantie tussen MRI-uitslagen en pijn, voerden de onderzoekers MRI’s uit bij mensen die helemaal geen pijn hadden. Uit de scans bleek ongeveer 70 procent van hen een uitstulpende tussenwervelschijf (hernia) te hebben. Als dat zo is, kunnen we concluderen dat bij ongeveer 70 procent van de mensen die wél pijn hebben en ook een hernia, de pijn een andere oorzaak heeft. De onderzoekers concludeerden: ‘Bij MRI-onderzoek van de lumbale wervelkolom [het onderste deel] blijken veel mensen zonder rugpijn een prolaps of protrusie [twee gradaties van uitpuilende tussenwervelschijf] te hebben, maar geen extrusie [kapotgescheurde tussenwervelschijf]. Aangezien deze resultaten vaak voorkomen en rugpijn vaak voorkomt, kan de ontdekking van uitstulpingen op een MRI bij mensen met lage rugpijn vaak toevallig zijn.’3 Een gelijksoortige situatie zien we bij gescheurde meniscussen. In een onderzoek in 2008 ontdekte David Felson, hoogleraar geneeskunde en epidemiologie aan de medische faculteit van de Universiteit van Boston, dat mensen met een versleten knie mét pijnklachten net zo vaak een gescheurde meniscus bleken te hebben als degenen zónder pijnklachten. Het scheuren van de meniscus ging gelijk op met de artrose in de knie en was onderdeel van het slijtageproces zelf. Dat betekent dat een operatie de pijn niet zou wegnemen.4 De bron achterhalen Gelukkig onderschrijft een aantal grote medische beroepsgroepen inmiddels de stelling dat een hernia die bij een MRI ontdekt wordt niet per se verantwoordelijk is voor lage rugpijn. Zoals de Cleveland Kliniek, een groot orthopedisch ziekenhuis in Ohio, in juli 2011 in haar tijdschrift schreef: ‘De meeste rugpijn is afkomstig van spieren. […] Operaties aan de wervelkolom hebben een slechte naam gekregen doordat mensen wervels ieten vastzetten [wervelfusie] terwijl er geen sprake was van instabiliteit. Ze kregen een MRI omdat ze pijn hadden. Op de beelden was een afwijkende tussenwervelschijf te zien en daarom kregen ze een wervelfusie. Dat is een vreselijk slechte indicatie, omdat je niet weet of die tussenwervelschijf de oorzaak van de pijn is. Slijtage van tussenwervelschijven hoort bij het ouder worden; uiteindelijk krijgt iedereen dat.’5 Hoewel afwijkingen aan botten en gewrichten pijn kunnen veroorzaken, weten we pas definitief of dat de oorzaak is als we een aantal andere dingen hebben vastgesteld. Bij elke patiënt die ik zie, negeer ik eventuele uitslagen van diagnostisch onderzoek. In plaats daarvan vraag ik ze naar hun beweeglijkheid en waar ze pijn ervaren, en ook wanneer de pijn erger of minder wordt en of er iets voorgevallen is waarna de symptomen begonnen. Die informatie, samen met een aantal eenvoudige testjes waarmee ik naar bewegingsbereik, flexibiliteit, functie en houding kijk, gebruik ik om te begrijpen waar de pijn echt vandaan komt. Als het probleem bij de spieren vandaan komt, is er heel veel wat u zelf kunt doen, zonder operatie of medicatie. De doe-het-zelftestjes en de oefeningen om je spieren te rekken en versterken plaatsen we volgende week op de fb pagina. Wordt vervolgd….. 1 J Bodyw Mov Ther, 2010; 14: 3-12 2 Ann Intern Med, 2011; 154: 181-9 3 N Engl J Med, 1994; 331: 69-73 4 N Engl J Med, 2008; 359: 1108-15 M.R.I.'s'. In: The New York Times, 28 oktober 5 Cleveland Clinic Arthritis Advisor. 'When is Back Surgery a Good Idea?' juli 2011; www.arthritis-advisor.com/issues/10_7/features/733-1.html
Quiz
