De winter laat zich voelen, ook in Lekok é. Gelukkig een flinke voorraad hout binnen gedaan. De dieren gaan in winterslaap, alleen opgeschrikt door jagers. Onze mooie tent was weggeblazen door een storm. De fontein zonder water is daardoor gehalveerd. Zo krijg je steeds een ander beeld als je er bent. Ondertussen beginnen er steeds meer mensen de weg te vinden naar onze maison. Dat vinden wij gewoon fijn. En zoals je kan zien prijkt er ook enen haan in onzen hof En de JOS houdt de wacht....

la vie en rose/ marnix aan het spelen/eeeten/ woodboy/jan/ann de nieuwe imker

Hop hop, De zomer zit er bijna op en er is ondertussen alweer veel gebeurd. Stef en Nancy die een huis in de buurt gekocht hebben en die we op een zomerse avond gingen opzoeken. Een klein dorpje en dicht bij de kerk. Na een uur rondrijden en zoeken,want in Frankrijk zijn adressen niet altijd van tel, een heerlijke avond met natuurlijk champagne. Woodboy Dirk kwam allagauw langs en hupekee we zien steeds meer vorm in onze bovenverdieping. Biker Jan kwam ons verrassen met een nieuwe tuftufkar- grapje Jan- en veranderde de tuin in meer open minibiotoopje ook merci. Justine en Katrijn en Joey kwamen ons kort in juli een handje helpen. Jammer genoeg konden wij door het overlijden van Ann haar vader daar dan niet zijn maar merciiiiiiiiiii justine voor de trap, merciiiiiiiiiii katrijn voor het breekwerk en merciiiiiiiiii joey voor de catering en opvang. Marc ( lichtman ) en Katrien We konden in ieder geval bij allen die er waren genieten van de ont- moetingen. Even weg van de waan van de dag en mensen zie thuiskomen bij elkaar. Piramides in Bosnië ,wilde wijven uit het Noorden en ene stoere kerel, samen ene buizerd begraven. Dit en nog zoveel meer, het kan allemaal. En ja wij sturen geen uitnodigingen

Koeien, bijen, ik denk een muskusrat , de jos als nieuw kruidenpallet en de weg in het bos... proevertjes van Lekok

Dood van een boerenzwaluw We waren er aan gewend. Het werd een soort spel. Binnen,buiten, buiten binnen..Ze waren terug en weer op zoek en al eens geprobeerd maar waar mensen komen veranderd het soms voor de dieren. Mijnheer of mevrouw boerenzwaluw had toch ongemerkt terug de weg naar binnen gevonden maar helaas niet meer de weg naar buiten. Is het door stress, uitputting, honger, een aanval van een eenzame hoornaert. Wie weet. We hebben hem of haar dood teruggevonden.Het is 's morgens wat stiller buiten. Het goede nieuws: de tuin staat in bloei en het gras tot over ons oren. En als je wil afrijden komt de klop van Lekok: regen, hagelen, net niet sneeuwen. Als de zon dan weer schijnt schitteren de koolzaadvelden in het prachtigste niet Van Gogh geel

De zwaluwen zijn terug en we hebben alweer pittige discussie met hen gehad. Mevrouw is zelf op verkenning geweest op de bovenverdieping en constateerde dat de ramen niet spontaan opengingen. Gelukkig was Dirk er van "VerheyensWoodProjects" die met zachte hand de weg naar de uitgang toonde. Het vermoeden was er maar door het afdalen ter putte van Fons en de ondersteuning hierbij van Marianne werd bevestigd dat wij de trotse eigenaar zijn van een diepe ouderwetse waterput ( 8 tot 10 meter diep). Het moet gezegd. Langzaam maar zeker langzaam ontvouwen zich de geheimen van lekok. Binnenkort volgen de foto's....

Iemand die iets van elektrische verbindingen kent?

En nog wat schone foto's

Het ging vooruit, Bruno en Florian,de 2 franse mannekes, Kathleen rustend in het martersnest en ja Dirk ,allagauw, een dakse leggen, een trappeke steken, wat vensters zetten en war vloeren egaliseren+ Marianne beschermer van Lekok en niet te vergeten boerin met roze botten...