Het interieur op het gelijkvloers van het Posthotel is beschermd als monument, het hele perceel als dorpsgezicht, bij Ministerieel Besluit van 1 augustus 1986.

Het Posthotel dateert uit 1887. Theoduul Polfliet zocht een onderkomen voor zijn twee jaar eerder opgerichte koets -en koerierdienst. Het stationsplein leek hem daarvoor de perfecte plaats. Maar de patroon had ambitie: naast een vervoerdienst baatte hij ook een café-restaurant én een hotel uit. Aan zijn gasten stelde hij veertien kamers ter beschikking.

In de loop der jaren verdwenen vervoerdienst, restaurant en hotel, maar het café bleef bestaan. Jarenlang was het Posthotel dé plaats waar treinreizigers van een frisse pint of een kop koffie kwamen genieten.

Het Posthotel wordt sinds 1998 geleidelijk maar grondig gerestaureerd door de nieuwe eigenaar. Er is ruimte voor tentoonstellingen en optredens. Het Posthotel wil vooral een ontmoetingsruimte zijn.

Het café-interieur is volledig uitgewerkt in Vlaamse neo-renaissancestijl, getuige hiervan de monumentale deuren, de zwaar geprofileerde kroonlijsten en de typische versieringsmotieven zoals ionische zuiltjes, consoles, rozetten en gecanneleerde pilasters aan de originele eikenhouten tapkast en lambrisering. Het volledige houtwerk werd vervaardigd in het Wetterse neogotische kunstatelier van Seraphin De Maertelaere.

Boven de lambrisering zijn de overblijvende wanden bekleed met beschilderde doeken waarop drinktaferelen in een landelijk kader staan afgebeeld. De bruegeliaanse scènes worden geïllustreerd met oude Vlaamse spreuken, zoals "Noord, Oost, Suid, West, in 't Bierhuis best" of "Drinckt, Schinckt, die wat eet en wat laet staen, kan tweemaal aan tafel gaen."

Deze schilderijen zijn van de hand van Louwie Duponceel, een Gentse clown uit de voormalige Cirque Belge. Het verhaal wil dat Duponceel zijn logeerschulden niet kon betalen en in ruil de muren beschilderde met volkse taferelen.

http://www.znor.be/2016/10/31/authentieke-belgische-cafes-regula-ysewijn/