Na wat Facebookstrubbelingen om de volgende dichter te presenteren, toh nog op de valreep ( Het Mariapark is prachtig ingericht; vandaag nog even alle sokkels geverfd) : Ad van Iterson ( Maastricht) publiceerde vier romans en vier verhalenbundels. Daarnaast schrijft hij essays, toneel en poëzie. Hij heeft een wekelijkse column in De Limburger. De stad Maastricht, waar hij woont en werkt, is het decor van bijna al zijn fictie.Hij is als socioloog werkzaam aan de Universiteit Maastricht. Hij promoveerde op het disciplineringsproject van de eerste aardewerkfabrikanten. Jos Ramakers maakte een schilderij ( Kroon) bij zijn gedicht: Cockerill Uit het Luikerwaalse bekken rolde een staalwerkende Maas, kon hier de lauwste meerval wekken: zijn bleke buik schoot naar het oeveraas. Maar de meisjes bovenop de reling, door de abrupte nijverheid geraakt, lachen om die moddervuile streling: “Wij zijn al door een man gesmaakt.”

Aanstormend talent Pieter Theunissen is de jongste van de dichters die uitgenodigd is om mee te werken aan het project NU met dichters. Een bundel heeft hij nog niet gepubliceerd, maar dat geldt voor veel van de jongere kunstenaars voor wie internet een belangrijker platvorm is dan een traditionele uitgeverij. Toch sluit zijn werk inhoudelijk sterk aan bij de traditie, die van de romantische en symbolistische wereld à la Baudelaire en Rimbaud. Het volgende gedicht maakte Pieter naar aanleiding van het schilderij van Jos van Wunnik: Grensboom (de dans van de geliefden) Dans mij de dans van tekeer en bij ontij en reik met mij en de wijdste takken naar het firmament gloeiend met lichtende vuurvliegjes door de zomernacht kolk met me als een rivier vanuit haar wortelende bron naar een sterrenzee een gewelf in plassen van maan vol spinrag en koraalrif. In een contradans onder het gezang van nachtegalen reik ik naar je uit reik ik je reik je me reken ik me rijker dan de prins die alle sterren kocht wij worden ze in peristaltische omstrengeling we zijn ze al alleen nog onderweg sprankelend verschietend langs de boom naar boven gekronkeld totdat de ochtend gloort en we in het licht vervagen en doven stilletjes zwijgen tot opnieuw de avond valt.

Nog dik een week te gaan tot de opening van de tentoonstelling en nog drie dichters te presenteren. Vandaag: Anke Cuijpers Anke Cuijpers is schrijfster en dichter. Ze studeerde proza en poëzie aan de Schrijversvakschool Amsterdam. Anke werkte een tijdlang onder andere als copywriter voor ze zich volledig aan het literaire vak wijdde. Ze publiceerde in de literaire tijdschriften De Poëziekrant en De Revisor, en recenseerde oorspronkelijk Nederlandstalige fictie voor Recensieweb.nl. Ze woont en werkt in Maastricht. Anke maakte het volgende gedicht bij het beeld ‘De laatste koning’ van Loe Wouters je kunt zeggen dat je het bent, wie na jou komt is jou niet meer soms helpt het als je getuigt hoe je jezelf op de knieën slaat met lepels als je je kroon afzet zie je dat er een sprookje in past weet je nog hoe je als kind verdween omdat je je ogen sloot en deed alsof je sliep en je moeder je geloofde zodat er een dag dreigde die jou niet nodig had, je moeder met haar ruisende kleren langs je bed en je gesloten ogen en niet eenmaal hield ze halt je zit op bed met je handen op je bovenbenen en denkt aan de liefde van een ouder voor een kind opstaan helpt niet, je raakt met je voeten de bodem van een kunstwerk aan.

De volgende die we u willen voorstellen is: Emma Crebolder. Ze studeerde Duitse taal- en letterkunde. Na een verblijf van enkele jaren in Tanzania deed zij aan de universiteiten van Leiden en Keulen een studie Afrikaanse talen en Bantoeïstiek. Crebolder woont tegen de helling van de Sint Pietersberg in Maastricht. Zij is de eerste officiële stadsdichter binnen het Nederlandse taalgebied, en wel voor Venlo in 1993. Meerdere prijzen vielen haar ten deel . In 2015 de Leo Herberghs Poëzieprijs . Haar hele werk is vervuld van de drang om tot de oorsprong van de wereld door te dringen. In het algemeen doet ze dat in korte gedichten, waarin ze heel vaak het persoonlijke uit het verleden vebindt met het algemene, in krachtige bewoordingen. Zoals een kind huppelt, niet weet dat het een oude dans bewaakt, zo dansen later velen naar de pijpen van wie hen iets hebben wijsgemaakt. (Emma Crebolder, Dat niets vaststaat (fragm.), in 'Toegift') Het volgende gedicht maakte ze bij het werk ‘Streambeams 4 ‘van Jos van Wunnik: Zeevonk Op een avond aan het Noordzee- strand brak uit de branding een flonkering los. De zee vonkte schepping en apocalyps ineen. Lichtende sluiers schiepen ledematen sprakeloos tot vinnen en vleugels. Aan woorden voorbij heeft de schilder met verve de kustlijn voorgoed in brand gezet. Emma Crebolder

Leo Hermens is in 1961 geboren te Heerlen. Hij werkt in een ziekenhuis waar hij hersen- en zenuwstelselbeschadigden op de been helpt. December 2005 verscheen zijn debuut Totzoverdetover. www.leohermens.nl Zeg niet weet niet. Gooi een rechthoek in het water. Er ontstaat een cirkel. Zijn dichtregels tuimelen over elkaar heen, zoomen in en vliegen even onverwacht weer weg. Deze dichter houdt van de taal zoals hij van het leven houdt: door ze vrij te laten, door ze hun vlucht te gunnen. Hermens kent de zwaartekracht en de kwetsbaarheid maar ook de bevlogenheid om zich met zwier te verzetten of over te geven. Hij weet: mensen hebben grote ideeën en grote verlangens, mensen hebben maar kleine handen. * Ik kan de macht licht nemen. De gewichtigheid en de leer licht. Het standpunt zeer licht. De ene voet voor de andere zeer zeer licht. Ik kan rijm en regel licht nemen. Dikke boeken liggend lezen. De oneven bladzijdes op mijn linker. Vervolgens de even op mijn rechter oor. Ik reken op het wereldkampioenschap zang- en siervogels. Betonvlechters kwietuu lie joe. Dakdekkers tsoewie tsoewiet. Slagers djudjudju. De bestuurder van een tankwagen met vloeibare zuurstof rolt roekoe roekoe een sigaret op het stuur. Houthakkers wachten petiet petiet met zagen tot het nest is verlaten. Ik zeg aangenaam zeg ik u tegen het voorjaar. Jij tegen ja maar. Ik kan bezwaren licht nemen. Koken met rozen. Voor een gemengde bloeiwijze kiezen. De bloesemroute. Een draai. De fraaie. De zoete versie.

De dichter die de contacten legde met de meeste andere, daar beginnen we mee: Rouke van der Hoek (Eindhoven,1952, en al lange tijd woonachtig in Meerssen.) Een korte kenschets door Wim Ortjens sr.: Poëzie kenmerkt zich vaak door bijzondere vergelijkingen, door evenredigheid van impressie. Hebben wij de indruk dat we wolven moeten gaan tellen sinds de zomer van 2013? Of zijn wij zelf de wolven die huilen in de nacht? We hadden ons leventje zo gemaakbaard en zo aangepast en nu weer deze onrust, zo onbeschut! Rouke van der Hoek maakt het ons ongemakkelijk in zijn bundel “Wolventeldag “ en als je denkt je zekerheden te kunnen vieren dan zet Rouke je op het andere been: het verkeerde. Wolventeldag Vanuit Apennijnen en Karpaten naderen ze, Met fluwelen stap. Gezwind. De grens al gepasseerd. Schutkleur aangepast aan bankgebouwen en spiegelende kantoorcomplexen. Zoals jij je vaste route volgt, volgen zij jou behalve als je je omdraait. Uitgerekend nu je net verlost bent van landarbeid, zweet des aanschijns en pijnlijk bevallen - Een virtueel leven voor je – Valt de oproep voor wolventeldag op de deurmat: Ga naar buiten, breng de hand aan de mond en huil ….. Registreer de reacties op het formulier. Geen antwoord vanachter de uitvalswegen? Ga door. Schaam je niet. Iemand moet zich als eerste blootgeven.

De vier beeldende kunstenaars van NU en een zestal dichters reageren op elkaars werk. De kunstenaars maken beelden bij gedichten en de dichters gedichten bij de beelden. De voordracht van de gedichten bij de beelden vindt plaats op zaterdag 26 aug. vanaf 14.30 uur

En NU, zijn we met z'n vieren. Sjra Schoffelen heeft een druk jaar voor de boeg met zijn 80ste verjaardag, een overzichtstentoonstelling en het IBA-project in zijn achtertuin. Hij laat dus deze keer verstek gaan. Een nieuw project waarbij ook mensen uit een andere discipline betrokken zijn, kost wat meer tijd hebben we gemerkt, maar dan heb je ook wat: NU met dichters van 26 tot en met 29 augustus tijdens het Sint Rosafestival in Het Mariapark te Sittard. De dichters worden de komende weken één voor één voorgesteld. Houd de pagina dus in de gaten.